Λίστα με δίσκους που άκουσα πρόσφατα και μου πρόσφεραν αρκετή ευχαρίστηση.
Όχι απαραίτητα φετινοί δίσκοι.
Αρχικά ο φετινός δίσκος των Σουηδών Shining, IX - Everyone, Everything, Everywhere, Ends.
O τίτλος ήδη λέει πολλά. Πολύ καλύτερο λυρικά και συνθετικά από τον προκάτοχο του, Redefining Darkness, εδώ ο παρανοϊκός τροβαδούρος Νίκλας δεν κάνει πολλούς πειραματισμούς με την μουσική, πέρα από κάποια ακουστικά περάσματα.
Τα κομμάτια είναι πέρα από ικανοποιητικά, προσφέρουν μια γλυκιά αίσθηση μελαγχολίας, αγωνίας και θλίψης όπως ακούμε στο κομμάτι Inga Broar Kvar Att Bränna, το οποίο δεν έχει την αίσθηση ενός ξυλοδαρμού, στοιχείο πολύ συνηθισμένο στους Shining, υπάρχει όμως στο κομμάτι Vilja & Dröm. Με ένα εξαιρετικά γραφικό και επιθετικό βίντεο κλιπ να το συνοδεύει, ίσως είναι απ΄τα highlights του δίσκου. Επιθετική ατμόσφαιρα, η φωνή του Νίκλας δίνει ρέστα καθώς μοιάζει με γροθιές στο στομάχι σε κάθε στίχο που φτύνει στα μούτρα των ακροατών.
Στο δίσκο επίσης δεν λείπει το instrumental κομμάτι, χαρακτηριστικό των κυκλοφοριών τους, εδώ όμως βρίσκεται στο opening track. Σίγουρα ένα πολύ όμορφο μουσικό δείγμα, κάτι σαν την ηρεμία πριν την αστραπή καθώς μετά ο δίσκος σε πιάνει απ'τα αρχίδια για περίπου 35 λεπτά.
Πολύ καλή κυκλοφορία για μένα, περίμενα καιρό κάτι αξιόλογο μετά το φιάσκο του Redefining Darkness.
8/10
Ακούστε τον εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=lOvgSW_Glpw
Στη συνέχεια έχουμε τον δίσκο των Ισλανδών post rockers Solstafir με την ονομασία Ótta.
Να πω πώς ήταν ο πρώτος δίσκος που άκουσα απο την μπάντα, μεγάλο λάθος, όποτε δεν έχω πλήρης εικόνα της τέχνης τους και θα είμαι κάπως σύντομος.
Ο δίσκος είναι ένα γαμημένο αριστούργημα. Πραγματικά, από το πρώτο κιόλας κομμάτι, το Lagnaetti, έχεις καταλάβει ότι πρόκειται για δίσκο διαμάντι.
Αιθέριες ατμόσφαιρες, φοβερές μελωδίες, τα φωνητικά για μένα είναι εξαίσια, όλα μου ακούγονται όπως πρέπει να είναι.
Γνωρίζοντας παράλληλα την στροφή που έκαναν στον ήχο τους, πηγαίνοντας από black metal σε post ηχοτοπία, έχω να πω, πώς καλά έκαναν.
Αξίζει σίγουρα την ακρόαση σας, αλλά και την αγορά του δίσκου σε cd/βινύλιο καθώς έχει και εκπληκτικό artwork.
10/10
Ακούστε το εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=_noCeiuGFQk&list=PLArAJlC1y559WpK1f9Hr08XGkn_GH0vXJ
Τρίτος δίσκος, είναι ίσως ο πιο διαφορετικός στη λίστα. Είναι ο δίσκος των Phuture Doom με τον ίδιο τίτλο, μία μπάντα που συνδυάζει ηλεκτρονική μουσική του στυλ dubstep, breakcore με black metal ριφ.
Δεν είναι για όλους φυσικά, ακραία προσέγγιση, δίνουν αρκετή έμφαση στα βίντεο κλιπ τα όποια, όπως και οι στίχοι, έχουν σαν θέμα την θεωρία περι singularity και transhumanism, κάνοντας έτσι μια προπαγάνδα, κάτι που βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον ξέροντας ότι δεν βλέπουν τη μουσική απλά σαν μία μορφή διασκέδασης της μάζας.
Σίγουρα οπαδοί των Goretech/Αnaal Nathrakh θα τους βρείτε μουσικά πολύ ελκυστικούς.
Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν στον δίσκο κατά την άποψη μου είναι τα, Burn The Knowledge (εξαιρετικό βίντεο επίσης), Doom Terror Cops, Han Breaks
7/10
Ακούστε το εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=giwihqnVzbY&list=PLfdkz2eiSC3aTRmHHeTLwhtaJKUcSVVVv
Όχι απαραίτητα φετινοί δίσκοι.
Αρχικά ο φετινός δίσκος των Σουηδών Shining, IX - Everyone, Everything, Everywhere, Ends.
O τίτλος ήδη λέει πολλά. Πολύ καλύτερο λυρικά και συνθετικά από τον προκάτοχο του, Redefining Darkness, εδώ ο παρανοϊκός τροβαδούρος Νίκλας δεν κάνει πολλούς πειραματισμούς με την μουσική, πέρα από κάποια ακουστικά περάσματα.
Τα κομμάτια είναι πέρα από ικανοποιητικά, προσφέρουν μια γλυκιά αίσθηση μελαγχολίας, αγωνίας και θλίψης όπως ακούμε στο κομμάτι Inga Broar Kvar Att Bränna, το οποίο δεν έχει την αίσθηση ενός ξυλοδαρμού, στοιχείο πολύ συνηθισμένο στους Shining, υπάρχει όμως στο κομμάτι Vilja & Dröm. Με ένα εξαιρετικά γραφικό και επιθετικό βίντεο κλιπ να το συνοδεύει, ίσως είναι απ΄τα highlights του δίσκου. Επιθετική ατμόσφαιρα, η φωνή του Νίκλας δίνει ρέστα καθώς μοιάζει με γροθιές στο στομάχι σε κάθε στίχο που φτύνει στα μούτρα των ακροατών.
Στο δίσκο επίσης δεν λείπει το instrumental κομμάτι, χαρακτηριστικό των κυκλοφοριών τους, εδώ όμως βρίσκεται στο opening track. Σίγουρα ένα πολύ όμορφο μουσικό δείγμα, κάτι σαν την ηρεμία πριν την αστραπή καθώς μετά ο δίσκος σε πιάνει απ'τα αρχίδια για περίπου 35 λεπτά.
Πολύ καλή κυκλοφορία για μένα, περίμενα καιρό κάτι αξιόλογο μετά το φιάσκο του Redefining Darkness.
8/10
Ακούστε τον εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=lOvgSW_Glpw
Στη συνέχεια έχουμε τον δίσκο των Ισλανδών post rockers Solstafir με την ονομασία Ótta.
Να πω πώς ήταν ο πρώτος δίσκος που άκουσα απο την μπάντα, μεγάλο λάθος, όποτε δεν έχω πλήρης εικόνα της τέχνης τους και θα είμαι κάπως σύντομος.
Ο δίσκος είναι ένα γαμημένο αριστούργημα. Πραγματικά, από το πρώτο κιόλας κομμάτι, το Lagnaetti, έχεις καταλάβει ότι πρόκειται για δίσκο διαμάντι.
Αιθέριες ατμόσφαιρες, φοβερές μελωδίες, τα φωνητικά για μένα είναι εξαίσια, όλα μου ακούγονται όπως πρέπει να είναι.
Γνωρίζοντας παράλληλα την στροφή που έκαναν στον ήχο τους, πηγαίνοντας από black metal σε post ηχοτοπία, έχω να πω, πώς καλά έκαναν.
Αξίζει σίγουρα την ακρόαση σας, αλλά και την αγορά του δίσκου σε cd/βινύλιο καθώς έχει και εκπληκτικό artwork.
10/10
Ακούστε το εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=_noCeiuGFQk&list=PLArAJlC1y559WpK1f9Hr08XGkn_GH0vXJ
Τρίτος δίσκος, είναι ίσως ο πιο διαφορετικός στη λίστα. Είναι ο δίσκος των Phuture Doom με τον ίδιο τίτλο, μία μπάντα που συνδυάζει ηλεκτρονική μουσική του στυλ dubstep, breakcore με black metal ριφ.
Δεν είναι για όλους φυσικά, ακραία προσέγγιση, δίνουν αρκετή έμφαση στα βίντεο κλιπ τα όποια, όπως και οι στίχοι, έχουν σαν θέμα την θεωρία περι singularity και transhumanism, κάνοντας έτσι μια προπαγάνδα, κάτι που βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον ξέροντας ότι δεν βλέπουν τη μουσική απλά σαν μία μορφή διασκέδασης της μάζας.
Σίγουρα οπαδοί των Goretech/Αnaal Nathrakh θα τους βρείτε μουσικά πολύ ελκυστικούς.
Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν στον δίσκο κατά την άποψη μου είναι τα, Burn The Knowledge (εξαιρετικό βίντεο επίσης), Doom Terror Cops, Han Breaks
7/10
Ακούστε το εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=giwihqnVzbY&list=PLfdkz2eiSC3aTRmHHeTLwhtaJKUcSVVVv
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου